Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο σε τοπία μνήμης

Νίκος Βατόπουλος
Εφημερίδα Καθημερινή (17/12/2011)

Βούτηξε ξανά, όπως λέει, στα νερά της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ανέσυρε από τη μνήμη όλες τις εικόνες που καρφώνονταν την πρώτη εκείνη ώρα στη φαντασία του και τον συντρόφευαν στην περιπέτεια της ανάγνωσης. Με υλικά από τους μυθικούς εκείνους ωκεανούς και με τη γεύση ενός «παράξενου κόσμου», ο ζωγράφος Ανδρέας Γεωργιάδης απελευθέρωσε ένα κουβάρι προσωπικής παρακαταθήκης που οφείλει στα μεγάλα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα.

Η έκθεσή του με τον συμβολικό και πυκνό τίτλο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» παρουσιάζεται ήδη στον Χώρο Τέχνης «24» και είναι από μόνη της ένα «ταξίδι». Εργα που ανασυστήνουν έναν κόσμο θρυμματισμένων ονείρων και σπαραγμάτων από θολές αναμνήσεις, η νέα σοδειά του Ανδρέα Γεωργιάδη μπορεί να είναι και μία «δήλωση» για μία άλλου είδους πλοήγηση στον σύγχρονο κόσμο. Ξαναμαζεύει ξέφτια και νήματα και τα δένει σε ένα κοντάρι ενός ιστιοφόρου. Αυτό το ταξίδι πάνω σε μία σχεδία με τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία να θαλασσοδέρνουν είναι εν τέλει ένα φιλήσυχο αν και ταραγμένο μανιφέστο καλού γούστου και κατασταλαγμένων επιθυμιών. Χρησιμοπιώντας την τεχνική του μελανιού, ο Ανδρέας Γεωργιάδης μάς μυεί παράλληλα και σε ένα τοπίο ιδιαίτερου φωτός. Μία έκθεση με αφετηρία βιβλία που άλλαξαν τις συνδέσεις των νευρώνων και που ίσως μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους.

Copyright © 2020 Andreas Georgiadis